De katte van oonze buurleu
is een hoeselijk deer:
Tenminste dat bewaert
ze oons keer op keer.

’t Is een mooie kastanje broene katte,
met een dikken en langen stat.
En de kop zo groot en sprekkend,
hael biezunder, hael apat.

Op delle hef ze een eigen pleitsken,
vlak bie de aerste koo.
Den likt uur zo no en dan,
en ze löt het zo gemeudelijk too.

Dan begint ze drek te spinnen,
en ’n stat geet , in de loch’
Mangs krig de koo spöls een krebbeke,
dan vindt Katja het wal genog.

In den niendure zit een ,kattengat’;
daor kan ze duur nao boeten.
Ma dat doert nooit zo lange, want
dan zit ze al wier vuur de roeten.

Tenminste…, dat ze’jt oonze buren;
wie denkt dat ut hael anders is:
Want ’t is een rover aerste klasse.
vanzelf: tut oonze argernis!

Uren zit den kniester in de weide,
in de singels en in de buskes.
Vret jonge heiskes en kniene op,
en rooft alles oet de nöskes.

De buurleu bunt er oet ewes:
Een midwekke naor Drente.
Wie hebt uur kleinvee en …de katte
vaort, want: oons ….ken-te…’

Den aersten dag was e present:
Dee dikke kastanje broene katte.
Ma ’n tweed’n dag was e vot…,
waor zol e wein…waor zatte?!

Een domme vraoge, natuurlijk,
en waorumme maakt’n wie oons bange:
Dee katte zat vanzelf te wachten
bie één of andere knienen-wrange!

An de Deepseweg he-w uur evoo ‘n:
Smaerig,kladderig…en dood….
An ereene, dat was te zeene,
uren kop zat onder ’t blood.

Wie hebt uur in de melkkaore leg’
en vuurzichtig vetransportaerd.
In buurmanshof he-w uur begreiven,
en op oonze wieze ’n betje aerd….

Vlak bie een ,rododendron’,
en ’t grafje todekt met een kei:
Lang leive het kleinwild en de
veugeltjes,want het was gauw Mei…

Oons medleiven he-w op eschraeven,
en’t braefk’n op de kökkentaofel eleg.
Wa-w warkelijk dach’n he-w daor
wieselijk neet bie ezeg…

D’n anderen dag ha-w de buurleu
,lacherig’ op de stoepe staone….
En…:hebt oons een lekkere Drentse
kooke met krenten anne’baone…

,,Katja?.ha-ha..:Katja , Katja :
Katja lag bie , de aerste koo…!
Geneugelijk in uur eigen nös,
zo leivendig as ter too!’’

Wie hadn een vrömde katte begreiv’n,
den hael völle op Katja lek.
Eiven groot en dikke èn… mooi
kastanjebroen van dek…!

,,Dee katte was verwilderd’’ zei’n ze:
,den was no dag en nach op pad.
Fijn toch, dat den naar’n streupert
nog zo’n mooie begrafenis had ehad…’

Frits oet Gelster