Vrog heur ik de veugel.

Vrog heur ik de veugel,
heinig an wodt ‘t lech.
Te lange lag ik wakker.
Vaak heb ik mi’j verleg.

d’Aole klaere angetrokken,
dat veult altied zo good.
Zo in het daagse kloffie
he-k vaak wier goeie mood.

Aers gao-k naor de ‘pinken’,
dat is nó wier mienen gang.
Ze kiekt nog wat onwennig;
ze loopt er nog neet zo lang.

Een steenoele op een pöske
trök pieuwend er op lös.
Ze breud op dree eier,
dee-k gister zag in hun nös.

Aover de wei lig naevel,
een fazante streunt er rond.
Ok ’n koekkoek löt zich heur’n
en in de wieten blekt ’n hond.

Al maer heur ik de veugel
en de zunne gif maer lech.
Ik zette mi’j ‘s thee.
Miene gedachten he-k verleg….

Frits oet Gelster